Eski Bir Hikâye: Ashe | Kraliçenin Gölgesinde

Ateşin örttüğü sarkacın üzerinden zayıf bir gölge hızlıca geçmişti. Gölgeler henüz erişkin hale gelmemiş, güneş hala karların üzerinde gezinir haldeydi.

İki muhafız, kadim zamanlardan beri gelen soğuğun kıyısında, rüzgarın yanı başında duruyorlardı. Bunlar garip zamanlardı. Bölgelerin kabilelere, kabilelerin çetelere ve çetelerin bile içlerinde küçük birliklere ayrılıp birbirleriyle savaştığı zamanlardı.

Özgürlük, sadece Kemanbeyi'nden, Göğünsesi'nden kalma bir kelimeydi. Güçlüsü veya güçsüzü fark etmeksizin Freljord'un yürek taşıyan her bireyinin uğruna ölmeyi seçeceği bir kavram...

Issız ve kurak toprakların biraz dışında, kadim soğuğun biraz olsun toprağı rahat bıraktığı bir yer vardı. Yumuşak toprağın onları kandıramadığı, yürümek için mızrağına tutunmak zorunda kalsa bile barışı aklına getirmeyecek olan insanlardı bunlar, Avarosalılar.

Uzun olan "Asla annesi gibi olamayacak" diye hayıflandı. Diğeriyse bir umursamazlık halinde mızrağını dengeli bir şekilde uzun olana vurdu. Soğuk morarmasını engeller herhalde diye düşündü.

"Vâris hakkında konuşman yasak."

"Biliyorum tabii" dedi sıkkın bir sesle. Vurulan yeri okşuyor, yüzünü ekşitmemek için kaslarını geriyordu. "Ama baksana, annesine neler söylediklerini duymadın mı? BARIŞTAN BAHSEDİYOR. Hah! Hangi barıştan?

Bunu o mu sağlayacakmış, kısa bacaklı küçük bir kız mı? Annesi bunu denemedi mi? Neler feda ettiğini görmüyor mu? O lanet kı..." Bu sefer ki mızrak darbesi düz bir açıyla kafasına gelmişti. Anında kalenin şehrin içine çıkan taşlı yolunu çift görmeye başlamıştı. Etrafında dönen parlak yıldızlar da cabasıydı.

Genç muhafız susuyordu ama dişlerini olabildiğince sıkmıştı. Onunla beraber nöbet tutmaktan nefret ediyordu. Her ne olursa olsun yanındakinin haklılık payı da yok değildi hani. Ama bunca körlük? Hah, ona neydi ki. Nefreti kendisini yavaşça umursamazlığa, oradan da gevşemeye bırakmıştı.

Alevin gizlediği gözler dikkatlice ona bakıyordu. "Naria!" diye inledi genç adam. Göz, muhafızı fark ettiği anda daha da açıldı ve alevlerin arasında hızlıca kayboldu. Muhafız gevşemenin verdiği umursamazlıkla sessizce "Naria..." diye sayıklamaya devam ediyordu.

Ateşin içinden uzaklara bakmaya başladı. Gözleri acının varlığını unutuyor, alevlerin arasında kayboluyordu. Yatağında olmalıydı. Naria onu bekliyordu. Alevler arasında saçları dalgalanıyordu. O sarı ve uzun saçlar. Bir çift göz alevlerin kenarında yavaşça belirdi. Mızrağına dayanıp gözlerini kapatmıştı.

Ah Naria, o mavi gözleri yok muydu...

Birazdan üşüdüğünü fark edecekti.

--

Kalenin kenarındaki iki korkuluğu atlatmak pek zor olmamıştı. Bugün de pek bir sorun çıkmamıştı. Artık şehir ayaklarının altındaydı.

Sokaklar soğuğun keskinliğine rağmen göz görebildiğince doluydu. Ana caddenin ilerisinde gür sesli kadınlar ve onlara yetişmeye çalışan erkeklerin satış çabaları duyuluyordu. Pazar... Pazarlarda muhafızlar olmazdı. Sadece fakirlerin ve yaramazların tezgahlardan meyve aşırmasını engellemek adına birkaç iri çocuk olurdu.

Fark edilmek mi? Siyah cübbesinin içerisinde onu tanımalarına imkan yoktu. Aslında muhafızlar dışında pek de onu umursayan olmuyordu. Asiller ve onların habercileri pek alışılmadık kişiler değildi. Ashe, kıyafetinin yetişkin görüntüsü altında genç bir prenses gizliyordu.

Birkaç iri çocuk büyük bir kuşburnu tezgahının önüne toplanmıştı. Diğer tezgahlardan daha çok korumaya sahip olmaları, onların son zamanlarda daha da değerlendiğini gösteriyordu.

Savaştan korkmayan yabancı tüccarlar da orada tezgahını açmıştı. Bunlar Büyük Çığ gününün yaklaştığını gösteren işaretlerdi. Buzun kırılışını kutlamak amacıyla Freljord'un dört bir yanından insanlar geliyordu.

Elbette eskisi kadar insan yoktu. Meydandaki birçok boş yer şu an çarpışan kabilelerin tüccarlarına aitti. Halk, bugünü savaşın ortasındaki bir vaha olarak görse de siyasi liderler için bugün daha çok toprak anlaşmaları ve yeni savaş kararları demekti.

Ve bu kararların içerisindeki en önemli kişi ise Ashe'in annesiydi. Buz günü sadece ticareti sağlamakla kalmaz, kurak toprakların da ötesindeki aşıkları, kahramanları ve dövüşçüleri de kendisine çekerdi. Ashe'in en çok ilgilendiği aşıklar ve ozanlardı. Kendi hikayelerini, kendi ozanlarının yazılarından ve aşıklarının ağzından defalarca dinlemişti. Eski buz krallarından tutun tanrılığa yükselen kahramanlara... Hepsini zevkle dinlemiş, hayallerinde onlardan birisi bile olmuştu. Ateşin ruhuna dönüşen kahraman Kegan Rodhe ve aldığı lanet ile tanrılığa yükselen Bridget en sevdiği hikayelerdi. Çocukluğunda kendisini yayıyla beraber Bridget'in yerinde hayal ederken bulurdu.

Bunlar gerçekten harikaydı ama o, en çok dış dünyadan duyduğu hikayeleri ve belki de gerçekleri seviyordu. Liderlerin yükselişi, kadim kötülüklerle savaşın ve barışın umudu...

Tüccarlar ilk önce sarayın hemen altında bulunan elit zümrenin yaşadığı avluya gelirlerdi. Yanlarında getirdikleri gaz yağlarından çok sınırların dışındaki haberler ilgi çekiyordu. Sadece Freljord değil bütün bir dünya savaş halindeydi. Noxus denilen bir devlet birçok köyü ve kasabayı nedensizce işgal etmiş ve onlarca masum insanı katletmişti. 3. Jarvan ise sınır boylarını savunmakta zorlanıyordu. Savaş her yerdeydi ve herkesi etkiliyordu. Ashe, doğduğundan beri kulaklarında savaşın uğultusuyla yaşamıştı. Barış kelimesi çerçilerin getirdiği kalın kitapların içerisinden başka bir yerde yoktu. İnsanlar günlük hayatlarında savaştan bahsetmediklerinde bile eski efsanelerden söz ediyorlardı. Barışı getirecek olan bir silahtan, iyinin egemen olduğu kadim anlatılardan...

Freljord. Buzların altındaki kadim efsane. Şu an ki durum, anlatılanlara pek uymuyordu. Tanrılara dönüşen savaşçılar, devlerle dövüşen kahramanlar ve onur dolu zaferler... Burada sadece savaşın yorgunluğu ve insanların umutsuzluğu vardı. Kapüşonunun ucunu önüne itti, örtü gri saçlarını tamamen kapatıyordu.

Kirli karın üzerinde yürümeye devam etti.

Yukarıda bulunan yazı bir fan (Mecük) yapımıdır. Riot Games'in orijinal hikayesinden esinlenilerek ilgili karakterin geçmişte neler yaşadığı anlatılmaktadır. Ne mi yapmalı? Bir sonraki bölümü beklemeli ❤️